ஹரே கிருஷ்ண ஹரே ஹரே கீதை சொல்லும் இந்த உலகம் எப்படி உருவானது

யாவத் = எவ்வளவு பெரியதாய் , உயர்ந்ததாய் இருந்தாலும்

ஸஞ்ஜாயதே = ஒன்றாக உருவானது

கிஞ்சித் = எவ்வளவு சிறியதாய் இருந்தாலும் (கிம் = எது, எவ்வளவு; சித் = துகள்)

ஸத்த்வம் = இருப்பவை

ஸ்தாவர ஜங்க³மம் = நகர்பவை, நகராதவை

க்ஷேத்ர = அறியப் படுவது

க்ஷேத்ரஜ்ஞஸம் = அறிவது ,

யோகாத் = இணைந்தது

தத் = அது

வித்தி =அறிந்து கொள்வாய்

பரத ர்ஷப =பாரத காளையே

அசைவது, அசையாதது என்று நிறைந்த இந்த உலகம் க்ஷேத்திரம் மற்றும் க்ஷேத்திரக்ஞன் என்ற இரண்டும் சேர்ந்ததால் உண்டானது என்று அறிவாய் பாரதக் காளையே

இந்த உலகம் என்பது என்ன ? சுகம், துக்கம், இன்பம், துன்பம், என்று எல்லாம் கலந்து இருக்கிறது. ஒரு நாள் நன்றாக இருக்கிறது. அடடா, இதுவல்லவோ வாழ்கை என்று இருக்கிறது. இன்னொரு நாள், இதுவா வாழ்கை, எங்காவது கண் காணாத இடத்துக்கு ஓடிப் போய் விடலாமா என்று தோன்றுகிறது. மற்றொரு நாள் இன்பமும் இல்லை, துன்பமும் இல்லை ஏதோ போகிறது.

இதில் எது உண்மை, எது நிரந்தரம், எதனால் இவை எல்லாம் நிகழ்கின்றன ?

இவற்றிற்கு எல்லாம் நான் மட்டும் தான் காரணமா ? என் எண்ணங்கள், என் மன நிலை,என் குண நலன்கள் இவை மட்டும் தான் காரணமா ?

அல்லது

எனக்கு வெளியே உள்ள இந்த உலகம், அதில் உள்ள பொருள்களும் மக்களும் காரணமா ?

கீதை சொல்கிறது, இரண்டும்தான், இரண்டும் இல்லைதான்.

இது என்ன புதுக் குழப்பம் ?

இரண்டும்தான் என்றால் இந்த இரண்டும் சேர்ந்த கலவைதான் இந்த உலகம்.

இரண்டும் இல்லைதான் என்றால் தனித் தனியே இவை காரணம் இல்லை.

புருஷனும், பிரகிரிதியும் அல்லது

க்ஷேத்ரமும், க்ஷேத்ரஞனும் சேர்வதால் உண்டாவது தான் இந்த உலகம்.

எப்போதும் சொல்லும் உதாரணம்தான்.

இரவில், தனிமையில், அரை இருட்டில் சாலையில் ஒரு பாம்பு கிடக்கிறது. பயத்துடன் அருகில் சென்று பார்த்தால் அது பாம்பு இல்லை ஒரு பூ மாலை என்று தெரிகிறது.